Na koniec przyjechaliśmy do Iławy. To jedno z pierwszych mazurskich miast jadąc od południa i zachodu Polski, dlatego podobno mówi się o nim brama Mazur (choć sądzę, że takich „bram” jest więcej;-)). Historycznie Iława należy do regionu Powiśle, który znajdował się na terenie Prus Górnych. Co ciekawe, znajduje się tu najdłuższe jezioro w Polsce – Jeziorak. Ma 27,5 km długości i wsiadając tu na łódź możesz dopłynąć aż do Bałtyku – takie atrakcje zapewnia Kanał Elbląski, którzy łączy z naszym morzem niejedno mazurskie jezioro. Drugą rzeczą „naj” związaną z Jeziorakiem jest jego wyspa Wielka Żuława – największa śródlądowa wyspa w Polsce. Palem może na niej nie ma, za to są pamiętające czasy PRL-u ośrodki wypoczynkowe i pamiętający czasy Krzyżaków średniowieczny gród (a raczej pozostałości po nim). Przy brzegu możesz zjeść watę cukrową, nawet po sezonie;-).
Będąc w Iławie natkniemy się też na, jakże charakterystyczną dla Warmii i Mazur, cegłę. Najpiękniejszym zabytkiem zbudowanym przy pomocy czerwonego budulca jest niewątpliwie kościół Przemienienia Pańskiego. Zbudowany w 14 wieku, z renesansową co prawda wieżą (podobną do tej warszawskiej z Nowego Miasta:)), nazywany jest przez mieszkańców - bo i jakże - czerwonym. W czasach średniowiecza parafia znajdowała się pod patronatem krzyżackim, a obsadzeni tutaj księża byli z reguły duchownymi zakonu. Następnie funkcjonowało tu bractwo kościelne Bożego Ciała, mające za zadanie pogłębianie życia religijnego, ale i towarzyskiego, wśród mieszkańców Iławy. W czasach pruskich kościół był użytkowany przez ewangelików, po wojnie powrócił do katolików. Na terenie parafii znajduje się także ponad 300-letni dom proboszcza Schnitzenbaumera, neogotycka plebania, a nawet średniowieczna fosa i mury miejskie.
No i Iława Główna – nie można nie wspomnieć! Kto lubi jeździć nad morze z Warszawy czy z Krakowa pociągiem, ten zna ten dworzec;-). Robi on wrażenie adekwatne do częstotliwości, z jaką przejeżdżają tędy pociągi – jest tu 31 torów obsługujących chyba każdy rodzaj linii, a wiele z nich leci nad Bałtyk. Budynek dworca został wzniesiony w 1900 roku w stylu neogotyckim. Zdobią go witraże, freski, a także drewniany strop kolebkowy, pod którym widnieją herby różnych miast. Do 1903 roku stacja nosiła nazwę Deutsch Eylau Ostbanhof, czyli Iława Wschodnia. Po zakończeniu wojny przez krótki czas funkcjonował tu ważny punkt przesiadkowy repatriantów z Kresów Wschodnich.
