Pojezierze Sejneńskie to część Suwalszczyzny znajdująca się na samiusieńkim, północno-wschodnim krańcu Polski. Samo Pojezierze zaś wykracza poza granice kraju – ciągnie się dalej na obszar Litwy i Rosji. Właściwie to całe Pojezierze Suwalskie jest po prostu częścią Pojezierza Litewskiego.
Uf, częstotliwość słowa „pojezierze” wykorzystana w poprzednim akapicie z nawiązką;), to teraz trochę o krajobrazach. Jest pięknie, zielono, soczyście wręcz. Tu i ówdzie migają oka błękitnych jezior. Rzeźba terenu jest falista – swoją pagórkowatość Sejneńszczyzna (jak i właściwie cała Suwalszczyzna) zawdzięcza działaniu lodowców z okresu ostatniego zlodowacenia. Wiele lat temu były to ziemie zamieszkiwane przez plemię Jaćwingów, potem należały do Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Sejneńszczyzna to nie tylko piękne jeziora i czyste powietrze. To także, z uwagi na położenie geograficzne, wielokulturowość. Znalazła ona swoje ujście w sejneńskiej wsi Krasnogruda (o której miałam przyjemność pisać dobrych kilka lat temu do magazynu „Podróże”:)). Tu, w dawnym dworku Czesława Miłosza, ma swoją siedzibę Międzynarodowe Centrum Dialogu Fundacji Pogranicze. Fundacja kształci animatorów kultury z Europy Środkowo-Wschodniej, organizuje warsztaty literackie, lekcje tkania, koncerty (takie jest przynajmniej jej założenie w normalnych czasach”, a przy tym jest tam po prostu pięknie. Warto zajrzeć :).
